Van ouden menschen, de dingen die voorbijgaan…. (deel 1)
Met de titel van deze fameuze roman uit 1906 heeft Louis Couperus de vergankelijkheid van de tijd aangeduid. De fragiliteit geldt zeker oude fotoportretten. Wat een vereeuwiging voorspelde, wordt twee, drie generaties later al niet meer herkend. Foto’s zijn net zo tijdgebonden als ons geheugen en op die manier dreigt de identiteit van personen op oude foto’s ras aan ons voorbij te gaan. Dit artikel probeert een opmaat te zijn om dit gemis een halt toe te roepen.
